Με βασικά υλικά την άμμο, τη μαρμαρόσκονη και την ανθρακική σόδα, το γυαλί ανακυκλώνεται αμέτρητες φορές. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλά εργοστάσια παραγωγής αναμειγνύουν το ανακυκλωμένο γυαλί με τις παραπάνω φυσικές πρώτες ύλες σε ένα μίγμα για να δημιουργήσουν νέες συσκευασίες, εξοικονομώντας ενέργεια και πόρους. Πώς όμως επεξεργάζονται αυτά τα υλικά για να δώσουν σχήμα στα γυάλινα μπουκάλια και βάζα ώστε να πάρουν τη μορφή που όλοι αναγνωρίζουμε σήμερα;
Μέθοδοι
Η γυάλινη συσκευασία μπορεί να πάρει την τελική μορφή της, ακολουθώντας δύο διαφορετικές μεθόδους, της συμπίεσης και εμφύσησης (press and blow) και του διπλού φυσήματος (blow and blow). Η πρώτη μέθοδος χρησιμοποιείται κυρίως για τη δημιουργία γυάλινων συσκευασιών με μεγαλύτερη διάμετρο, όπου η υαλόμαζα μπαίνει σε ένα άδειο καλούπι και παίρνει σχήμα. Η δεύτερη μέθοδος χρησιμοποιείται για τη δημιουργία πιο στενών συσκευασιών, ενώ σε αυτή την περίπτωση η υαλόμαζα παίρνει σχήμα από πεπιεσμένο αέρα. Βάσει των ιδιοτήτων που επιθυμεί ο κατασκευαστής να δώσει σε κάθε γυάλινη συσκευασία, χρησιμοποιεί και το αντίστοιχο μίγμα. Αυτό το μίγμα, έπειτα, λιώνει σε υψηλές θερμοκρασίες που αγγίζουν τους 1.500°C στον κλίβανο, μέχρι να γίνει μια μάζα από γυαλί έτοιμη να πάρει νέα μορφή.
Βασικός σχηματισμός
Στο στάδιο της διαμόρφωσης του γυαλιού στο επιθυμητό σχήμα, χρησιμοποιούνται απόλυτα συγχρονισμένες λεπίδες που κόβουν την υαλόμαζα. Έτσι, εξασφαλίζεται ότι κάθε «τεμάχιο» υαλόμαζας θα έχει ακριβώς το ίδιο βάρος και μέγεθος προτού προχωρήσει στις μηχανές σχηματοδότησης. Οι μηχανές διαμόρφωσης σχηματοδότησης ποικίλλουν ανάλογα με τους διαφορετικούς τύπους συσκευασίας. Το να έχουν όλα τα τεμάχια το ίδιο αρχικό σχήμα είναι ιδιαίτερα σημαντικό κομμάτι της διαδικασίας καθώς επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο μπαίνουν στο καλούπι. Αφού το γυαλί έχει κοπεί, περνάει σε ένα πρώτο στάδιο σχηματισμού, όπου η ασκούμενη πίεση δίνει τη μορφή του λαιμού και το βασικό σχήμα της συσκευασίας. Σε αυτή τη φάση το γυαλί συνεχίζει να ψύχεται, πέφτοντας περίπου στους 700°C. Μόλις ολοκληρωθεί το στάδιο του γενικού σχήματος, σειρά έχει η τελική διαδικασία σχηματοδόσης.
Τελικό σχήμα
Η διαμόρφωση του τελικού σχήματος μπορεί να πραγματοποιηθεί με μία από τις δύο παραπάνω μεθόδους (press and blow ή blow and blow). Ενώ στη μέθοδο της συμπίεσης και εμφύσησης χρησιμοποιείται ένα μεταλλικό έμβολο για να πιέσει την υαλόμαζα στο καλούπι, στη μέθοδο του διπλού φυσήματος χρησιμοποιείται πεπιεσμένος αέρας για να πάρει η γυάλινη συσκευασία την τελική μορφή της. Έτσι, στην πρώτη περίπτωση η μερικώς σχηματισμένη γυάλινη φιάλη μπαίνει στο καλούπι για να πάρει τις τελικές διαστάσεις, ενώ στη δεύτερη περίπτωση υποβάλλεται σε μία περαιτέρω επεξεργασία ώστε να γίνει πιο ανθεκτική σε χημικά.
Ανόπτηση
Όταν ολοκληρωθεί το στάδιο του τελικού σχηματισμού, ανεξάρτητα από τη μέθοδο που θα ακολουθήσει ο κάθε κατασκευαστής, η συσκευασία περνά στη διαδικασία της ανόπτησης. Εκεί, ένας κλίβανος θερμαίνει και ψύχει εκ νέου το γυαλί με ομαλό ρυθμό ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος της εσωτερικής πίεσης που μπορεί να οδηγήσει σε ρωγμές ή θραύση. Ακόμη κι αν ορισμένες γυάλινες συσκευασίες υποστούν εσωτερική πίεση, εξαιτίας των ανομοιόμορφων ρυθμών ψύξης, και παρουσιάσουν κάποιες ατέλειες, όπως φυσαλίδες και ρωγμές, απομακρύνονται από τη γραμμή παραγωγής και χρησιμοποιούνται ως υαλόθραυσμα για την επόμενη παρτίδα. Μπορεί η δημιουργία της γυάλινης συσκευασίας να φαίνεται μία περίπλοκη συσκευασία, αλλά για την παραγωγή ενός μπουκαλιού μπίρας ή σόδας χρειάζονται περίπου 10 δευτερόλεπτα, ενώ ανάλογα με την ταχύτητα παραγωγής, μπορούν να παραχθούν ακόμη και 700 γυάλινες συσκευασίες μέσα σε ένα λεπτό!